Potrzeba ścigania się często cechuje menedżerów. Chodzi nie tylko o wygranie walki o najwyższy udział w rynku, o nagrodę korporacji dla najlepiej rozwijającego się oddział‚u czy o osiągnięcie rekordowej rentowności. Chodzi także o zwycięstwo wypocone na sali squasha, wię™kszą kubaturę domu z ogrodem i wyższą pojemność silnika tego, co stoi przed domem.
Kto lubi konkurować, bę™dzie rywalizował z młodymi zawsze i wszędzie. Nie tylko w pracy i karierze, ale i podczas spotkań towarzyskich, zawodów sportowych czy w wyścigu do okienek odprawy na lotnisku. Ci zaś, z wię™kszym dystansem do konieczności bycia pierwszym, prawdopodobnie odpuszczą konkurencję, starają…c się wejść w rolę mentora, doradcy czy coacha. Tak więc, rywalizacja to przede wszystkim kwestia temperamentu.

Czy w tak rozumianej konkurencji 50-latek prześcignie 30-latka? To zupełnie jak na korcie – niejeden dojrzały gracz da radę nie dotrenowanemu młodzikowi – raz, drugi…, ale gdzieś w szatni czeka już na niego pogromca. Wydaje się, że podobnie jest w organizacjach – na krótszą metę można „przegonić” czekających na swą szansę 30-stolatków, ale prędzej czy później znajdzie się taki, któremu dojrzały menedżer nie da rady…
Zamiast się ścigać, raczej wykorzystać naturalne atuty wynikające z dobrze przeżytej, długiej zawodowej kariery i wesprzeć‡ nimi organizację i młodszych kolegów. Zazwyczaj ochota do konkurowania i walczenia pojawia się tam, gdzie obie strony dają sygnały o swojej gotowości do walki. Tam, gdzie są… silne sygnały współpracy, do konkurowania może nie dojść, z dalekosiężną korzyś›cią dla starszego z graczy.

Jakie atuty ma menedżer dobiegający pięćdziesiątki w konfrontacji w młodymi?
• Dojrzałość. To bardzo przydatna zaleta w opanowywaniu kryzysów, zwłaszcza wówczas, gdy ich zażegnanie zależy od właściwego kierowania ludźmi. W naszych, wypełnionych zmianami i niepokojami gospodarczymi czasach, jest też świetnym brandem dla firm, które chcą być‡ postrzegane jako wiarygodne i przewidywalne.
• Doś›wiadczenie. Nie należy go mylić ze stażem pracy, bo chodzi nie o długość zatrudnienia, ale refleksję nad podejmowanymi w przeszłości działaniami i wnioski, jakie z nich wyciągnęliśmy na przyszł‚ość. Doś›wiadczenie to także świadomość, że wnioski, które wyciągnęliśmy z wczorajszych dział‚ań mogą pomagać dziś, ale jutro mogą być‡ już niewystarczjące i trzeba bę™dzie szukać nowych.
• Zdrowy dystans do problemów. To cecha, która często przychodzi dopiero z wiekiem. Wielkie, agresywne korporacje, działające na bardzo konkurencyjnych rynkach preferują młodszych wiekiem menedżerów, ponieważ w ich przypadku często o powodzeniu decyduje właściwy młodości entuzjazm, zaangażowanie na 100% i wielka wiara w korporacyjne przesłanie. Ambicja, nie zrealizowane jeszcze cele życiowe i brak dystansu chroni tu menedżerów przed wątpliwościami i zastrzeżeniami, które mogą zakłócić dążenia korporacji. W firmach nastawionych na bardziej cele długofalowe i budowanie trwałych wartości dystans, a nawet krytycyzm, który buduje się z wiekiem bywa poważną zaletą.
• Networking. To poważny atut menedżera o dłuższym doświadczeniu. Im dłużej żyjemy, tym więcej ludzi spotykamy. O ile nie wpadliśmy w pułapkę izolowania się w ramach kolegów z korporacji. Młodzi menedżerowie mają może więcej energii i entuzjazmu, ale starsi mają więcej znajomych, a to i w biznesie i w poszukiwaniu pracy duży atut, pomagający przekształcić firmowe założenia w sukces.
• Zasoby. Jeśli nie było się szczególnym utracjuszem, to po kilkunastu latach zarzą…dzania w przyzwoicie płacących firmach, wię™kszość menedżerów ma już bezpieczne zaplecze finansowe pozwalające na przyzwoity poziom życia i obniżenie potrzeb inwestycyjnych. Jeśli w tym czasie udało nam się wychować i wykształcić dzieci, mamy komfort, nawet w dłuższym okresie poszukiwania pracy.
• Dotychczasowe sukcesy. Im dłuższy staż, tym powinno ich być‡ więcej. Stanowią podstawowy kapitał dla menedżera poszukującego pracy. Koncentracja na opowiadaniu o swoich sukcesach zawodowych podczas interview (zamiast o poglądach na zarzą…dzanie) to podstawa wygranej.

Czy wymienione atuty stanowią przewagi konkurencyjne starszych menedżerów? Zaproponuję inną perspektywę: każdy z nich ma swoją drugą stronę, która też jest atutem: twórczy niepokój, pragnienie zdobywania doświadczeń, entuzjazm, ciekawość nowych ludzi, dążenie do poprawy statusu życiowego, wreszcie głód sukcesu to z kolei częste cechy poszukiwane u menedżerów, a powszechniejsze na wcześ›niejszych etapach kariery. Stworzenie skutecznej, niewybuchowej mieszanki jednych i drugich to być‡ może najlepsza recepta na sukces firmy.