Nie palić mostów

Jak odchodzić, aby móc powrócić?
- Pożegnać się z klasą…, na poziomie - radzi michał‚ Młynarczyk. - Nie odpuszczać w pracy, pozamykać wszystkie projekty, zostawić dobre wrażenie. Nawet gdy pożegnanie z szefem nie należało do najprzyjemniejszych, nie obrażać się™. Świat biznesu jest bardzo mały, na pewno jeszcze niejednokrotnie przyjdzie się wam spotkać.
Takie podejście pomogło Aleksandrze Walasek. Pracę w Accord Group, jako office manager, rozpocz곂a w 2000 r. i pewnie pracowałaby tam do dziś, gdyby w 2002 r. koledzy nie skusili jej wizją nowego projektu (tytułu z branży motoryzacyjnej).
- Chciałam spróbować czegoś nowego, zobaczyć‡, jak funkcjonują start-upy - opowiada o swoich motywach Walasek. - Szefowa próbowała namawiać, abym została, złożyła atrakcyjną kontrofertę. Długo biłam się z myślami, byłam nawet gotowa zostać, lecz ostatecznie uznałam, że uczciwość, a także odpowiedzialność wymagają, żeby raz podjętej decyzji nie zmieniać.
I to poważne podejście do sprawy, jej zdaniem, bardzo pomogło w powrocie. Bo projekt, do którego przeszła, nie spełnił jej oczekiwań. Wtedy postanowiła zadzwonić do byłej szefowej. Był rok 2004 i na rynku doradztwa personalnego właśnie zaczynał się boom. To pozwoliło jej przypuszczać, że także Accord bę™dzie szukał nowych rąk do pracy. Zależało jej jednak na tym, by nie wzbudzić w szefowej litości, żeby nie pomyślała: gdzieś powinęła jej się noga, a teraz skruszona wraca.
Aleksandra Walasek postanowiła więc, iż pokaże, że zdobyła rzadkie w tej branży doświadczenie pracy po drugiej stronie, u klienta, i że także w tym czasie skończyła kierunkowe studia. Była tak przekonująca, że nie tylko nie miał‚a trudności z nakłonieniem szefowej do tego, by ponownie przyjęła ją… do pracy, ale w dodatku wywalczyła awans. Teraz już samodzielnie prowadzi rekrutację.
- Kto wie, czy dostałabym taką szansę, gdyby nie odejście? - zastanawia się dzisiaj.
Bardzo sobie chwali powrót z jeszcze jednego powodu: za drugim podejściem poznała w Accordzie przyszłego męża.
Po rozmowach z wielu kandydatami Aleksandra Walasek wie, że najczęstszym powodem do zmiany pracy jest brak satysfakcji z obecnej, co powoduje, że ludzie myślą, iż lepiej jest tam, gdzie ich nie ma.
- Ja na własnej skórze przekonałam się, że trawa u sąsiadów wcale nie jest bardziej zielona - zauważa.
- Dlatego powrót lubianego pracownika da się świetnie wykorzystać w wewnę™trznych działaniach PR - dodaje michał‚ Młynarczyk. - Przekaz, że za drzwiami wcale nie jest tak różowo, jak mogłoby się komuś w chwili zwątpienia wydawać, może powstrzymać niejedną osobę przed odejściem.
A co mają począć ci, którzy zaryzykowali i szybko przekonali się, że nowa praca to jednak pomyłka? Wracać na stare śmieci czy szukać trzeciej drogi, czyli zupełnie nowego miejsca?
- W takim momencie nakładają się na siebie: poczucie porażki, które każe brać w ciemno każdą inną pracę, oraz rosnący sentyment do byłego pracodawcy - zauważa prawidłowość michał‚ Młynarczyk. - Tymczasem w takiej chwili trzeba trzymać emocje na wodzy, aby móc podjąć bardzo rozważną decyzję na kilka następnych lat. Bowiem dwóch nieudanych epizodów, jeden po drugim, head-hunterzy łatwo nie wybaczą.

Powroty na utarte ścieżki

Czasami ludzie nie mają już siły i odwagi próbować kolejny raz, wolą wrócić na poprzednie miejsce pracy, dlatego że myślą, iż tam bę™dzie im ł‚atwiej.
- To z reguły bardzo złudne poczucie, bo po powrocie zwykle czeka na nich niespodzianka: świeża krew, z silną potrzebą udowodnienia, że teraz ona rozdaje tu karty - uczula Mellibruda.
Na Marka Wolskiego, speca od sprzedaży, który do firmy Lindab wrócił po ośmiu miesią…cach przerwy, nie czekała świeża krew. Wręcz przeciwnie, przez cały ten czas nie udało się znaleźć‡ nikogo na jego miejsce. Czekał więc wakat, jego biurko, kubek, wizytówki, nietknięty komputer...
- Gdy odebrałem pocztę w swoim nowym-starym komputerze, zaczęły spływać setki maili z całego okresu mojej nieobecności - wspomina. - Zupełnie jakbym wrócił z dłuższego urlopu.
Tylko że akurat on miał‚ społ›ród naszych bohaterów najmniej szczꙶ›cia. Zdecydował się na powrót, zwiedziony obietnicą szefa, że bę™dzie mógł realizować pomysły, które wcześ›niej był‚y blokowane (z tego powodu odszedł). Nie mógł jednak przewidzieć‡, że wróci dosłownie w przededniu niespodziewanej rewolucji personalno-organizacyjnej, której ofiarą padnie.
Ale po kolei. Po pięciu latach pracy w szwedzkiej spółce Lindab, Marek Wolski miał‚ wrażenie, że osiągnął już wszystko - był z firmą niemal od począ…tku jej istnienia w Polsce, przeszedł drogę od zwykłego handlowca do szefa dystrybucji, a de facto czł‚owieka odpowiedzialnego za całą sprzedaż w kraju; miał‚ świetny zespół, który spokojnie realizował wszystkie plany. Krótko mówiąc - święty spokój. Dla wielu upragniony, tyle że u niego - frustrujący.
Próbował przekonać przełożonego do rozszerzenia dział‚alności, chciał też porozmawiać o podwyżce. Żadna z propozycji nie spotkała się z odzewem. Nic dziwnego, że w tej sytuacji oferta objęcia stanowiska dyrektora handlowego (a docelowo generalnego) firmy z tej samej branży wydała mu się naturalnym etapem rozwoju kariery.
Po ośmiu miesią…cach pracy u konkurencji, przypadkiem na branżowych targach spotkał byłego szefa, który gorąco zaczął namawiać go do powrotu.
- Przeważył argument o tym, że firma planuje rozwijać się w sposób, który wcześ›niej proponowałem - tłumaczy swą decyzję o powrocie Wolski.
Dostał pięcioletni kontrakt menedżerski, na dużo lepszych warunkach niż te, o które występował przed odejściem. Miłe uczucie powrotu na znane miejsce nie trwało długo: wkrótce zmienił się szef na region Europy Środkowo-Wschodniej i wymienił wszystkich dyrektorów generalnych. Wprawdzie biznesowo wiele planów udało się zrealizować, lecz atmosfera w firmie była do niczego. Ciągłe poczucie niepewności, niejasne decyzje biznesowe oraz personalne, które w końcu dotknęły też jego. Po półtora roku zarząd przekazał mu, że i on nie jest już potrzebny.
Wprawdzie za odszkodowanie za zerwanie kontraktu założył własną, nieźle prosperującą firmę, tyle że dobijało go to, iż wię™kszość czasu spędza w papierach i podatkach. Chciał wrócić do świata wynajętych menedżerów. Jak head-hunterzy patrzyli wtedy na jego spójny (cały czas wierny branży), jednak "poszatkowany" życiorys?
- Nigdy nie skreślamy takiej osoby na starcie - zapewnia michał‚ Młynarczyk.
Potwierdza to Marek Wolski:
- Podwójna przygoda z jedną firmą jest swoistym wyróżnikiem, dzię™ki któremu zapadam w pamięć. Prawie zawsze jest to przyczynek do tego, by rozmowa zeszła z utartych, szablonowych szlaków. I tylko ode mnie zależy, czy przekonam head-hunterów do swojej wersji zdarzeń.
Na razie jest w tym bardzo skuteczny. Od kilku miesięcy rozkręca bowiem w naszym kraju przedstawicielstwo hiszpańskiej budowlanej firmy Acieroid i ma nadzieję, że tym razem "zabawi" tam na dłużej. Niemniej sentyment do "starego" Lindaba pozostał żywy:
- Gdybym miał‚ pewność, że ominą mnie podobne niespodzianki, wróciłbym kolejny raz - zapewnia Wolski.
Stara miłość nie rdzewieje?

Manager Magazin Numer 4 (29) Kwiecień 2007