Kiedy powinniśmy zacząć myśleć‡ o zmianie pracy i zacząć działać w tym kierunku? Nie ma tu prostej odpowiedzi typu: po trzech lub pięciu latach na tym samym stanowisku, ani bardziej złożonej: po siedmioletniej karierze jako prezes, po pięcioletniej jako dyrektor funkcyjny, czy po trzech latach w roli kierownika operacyjnego.
Choć odeszliśmy już od modelu japoł„skiego – praca przez całe życie dla jednej firmy, skoczkowie, zmieniający pracę co rok czy dwa nie są… zbyt mocno cenieni przez potencjalnych pracodawców i headhunterów. Tak więc 40 lat w jednym miejscu to za dużo, rok zdecydowanie za mało.

Złudne bezpieczeństwo, niebezpieczna rutyna

Na to, ile powinien wynosić maksymalny okres pracy w jednej firmie zasadniczy wpł‚yw mają dwa czynniki: bezpieczeństwa i satysfakcji.
Zacznijmy od pierwszego. Mogłoby się wydawać, że im dłużej pracujemy w jednej firmie, tym poziom naszego bezpieczeństwa jest wyższy: my wszystkich znamy, wszyscy nas, rozumiemy zachowania otoczenia i są… one dla nas wysoce przewidywalne. Ale do czasu.
Gdy przychodzi nowy zarząd albo następuje wrogie przejęcie, z cenionego szefa stajemy się zawalidrogą dla nowych koncepcji i musimy szukać nowej pracy nie z własnej woli, a w sytuacji przymusowej.
Jeśli w firmie przepracowaliśmy dziesięć albo więcej lat to po pierwsze często świat „na zewnątrz” możemy odbierać jako słabiej znany i mniej przyjazny. Większość headhanterów i potencjalnych pracodawców bę™dzie też zadawać sobie pytanie, czy jesteśmy rzeczywiś›cie tak doskonali, jak świadczą wyniki firmy, którą zarządzamy, czy tylko jesteśmy doskonale przystosowani do warunków, w jakich funkcjonowaliśmy przez ostatnie lata.
Dlatego, jeś›li ktoś pracuje w jednym miejscu dłużej niż 7 – 10 lat (czy 7 czy 10 to zależy od dynamiki zachodzących w tym czasie w firmie procesów), dobrowolnie zakłada sobie coś, co określam jako złote kajdanki.
Drugim elementem jest czynnik satysfakcji zawodowej. Jeżeli nasz zakres obowiązków nie zmienia się przez 3 lata, trudno uniknąć rutyny. To z kolei powoduje wewnę™trzne rozluźnienie i spadek efektywności działania, a długotrwały brak wystarczająco intensywnych bodźców może być‡ przyczyną wypalenia zawodowego.
Pamię™tajmy też, że gdy bę™dziemy szukać pracy i trafimy do doradcy personalnego, bę™dzie on analizował, jak szybko następowały kolejne awanse, a ich brak przez dłuższy czas bę™dzie u niego zapalał ostrzegawczą lampkę.

Pytania obowiązkowe

Oprócz rutyny, na poziom satysfakcji zawodowej wpł‚ywa wiele innych elementów. Dla naszych potrzeb możemy podzielić je na dwie grupy: te, na które jako szef firmy czy jej czꙶ›ci mamy wpł‚yw i takie, na które wpływu nie mamy, lub jest on bardzo ograniczony.

Warto co jakiś czas przyjrzeć‡ się naszej organizacji i pod tym kontem zadać sobie kilka pytań:

• Czy system wartości firmy jest zgodny z moim wewnę™trznym systemem wartości?
• Czy stawiane przede mną cele są… ambitne, ale zarazem realistyczne?
• Czy ludzie, z którymi pracuję są… tymi, z którymi chciałbym przebywać?
• Czy praca daje mi możliwość kultywowania i rozwijania moich innych zainteresowań?

Jeżeli odpowiedzi na wszystkie te pytania brzmią tak, to znaczy, że jesteśmy we właściwym miejscu. Jeśli nie, to pytanie dodatkowe brzmi: czy i w jaki sposób mogę to zmienić? Jeśli i na to pytanie odpowiedź jest negatywna oznacza to, że powinniśmy zacząć rozglądać się za nowym otoczeniem.

W decyzji, czy powinniśmy myśleć‡ o zmianie pracy pomoże nam także przeanalizowanie takich zagadnień jak:

• Co w cią…gu ostatniego roku zmieniło się w zakresie moich obowiązków?
• Co w tym czasie zrobiłem, czego nie robiłem nigdy wcześ›niej?
• Czego się nauczyłem, jakie zdobyłem nowe kompetencje?
• Jak to, czego dokonałem ma się do tego, co planowałem dokonać?
• Czy w jakimś stopniu przybliżyłem się do realizacji moich długofalowych celów?
• Co jeszcze mogę osią…gnąć na obecnym miejscu, czego jeszcze mogę się nauczyć‡?

Nie ukrywam, że takie pytania zadaję często w trakcie interview.
Jeżeli bę™dziemy je sobie regularnie zadawać, to nie tylko nie przegapimy odpowiedniego momentu zmiany pracy, ale i rozmowa kwalifikacyjna pójdzie nam jak z płatka.