– Kiedy czł‚owiek pracuje od 23 lat bez przerwy dłuższej niż kilkanaście dni, w pewnym momencie zaczyna mieć‡ Ĺ›wiadomość coraz węższej ścieżki, po której się porusza – zaczyna filozoficznie rozmowę. – Niemal nie dostrzega świata poza swoim biurem i laptopem.
Składając rezygnację, postanowiłem więc skoncentrować się na sprawach niezwiązanych bezpoł›rednio z życiem korporacyjnym i bankowością.
Prawie wszystkie plany udało mu się zrealizować; prawie – bowiem czꙶć pokrzyżowały niespodziewane kłopoty zdrowotne w rodzinie. I mimo że – co przyznaje – priorytety ulegały zmianie, nie narzeka. Chociaż nie udało mu się oderwać całkowicie od bankowości: kilka razy wystąpił na konferencjach czy napisał fachowy artykuł.
Nie dane mu było zapomnieć‡ o pracy także z innego powodu: zaraz po tym, jak w świat poszła wieść, że odchodzi z BPH, rozdzwoniły się telefony z propozycjami.
Odmawiał nie tylko polskim bankom, ale też rosyjskiemu i ukraińskiemu. Podziękował również przedsiębiorstwu produkcyjnemu i dwóm firmom konsultingowym. Dlaczego?
– Nie spełniłem się jeszcze jako menedżer bankowości w Polsce – wyjaśnia. – Nie chciałem też wyjeżdżać na dłużej i wypaść z rynku polskiego, gdyż nadrabianie zaległości byłoby zbyt czasochłonne. A krótszy wyjazd, na przykł‚ad na rok, nie byłby fair w stosunku do pracodawcy.
Mariusz Grendowicz nie ukrywa, że rozważał możliwość założenia własnej firmy. Ale to, co naprawdę by go pociągało, czyli zbudowanie od zera banku korporacyjnego, wymaga kilkuset milionów euro – stanowczo za dużo dla private equity. Z kolei rozwią…zanie najprostsze i najtańsze – dział‚alność doradcza – nie daje możliwoś›ci zarzą…dzania dużymi zespoł‚ami. A z tego nie chce rezygnować. Co więc wybrał?
– Muzykę poważną – żartuje i wyjaśnia: – Pomagałem dwóm orkiestrom kameralnym w szukaniu sponsorów. Dzwoniłem do znajomych prezesów i przedstawiałem im korzyści wynikające ze wsparcia kultury wyższej. Kilkakrotnie udało mi się ich przekonać.
Dziś nie wyklucza, że sam stanie się mecenasem kultury. Lecz nie od razu – wcześ›niej musi popracować. A to już kwestia tygodni. Pytany o szczegóły, tajemniczo się uśmiecha, dając do zrozumienia, że negocjacje są… na finiszu. Lecz nie chce potwierdzić ani zaprzeczyć‡, gdy pytamy o spekulacje co do prezesury w PKO BP.
– Zdradzę, że nie interesują mnie „odgrzewane kotlety”, a priorytetem jest robienie czegoś nowego bą…dź po prostu wię™kszego – podsumowuje. – Czegoś, co by stymulowało do pracy przez kilka lat. A przecież nie brakuje organizacji, które potrzebują inspiracji, podobnie jak ja poszukiwałem ich przez ostatni rok...

Manager Magazin, Numer 3 (38) Marzec 2008